De echte allereerste oorzaak van je gedrag ligt vaak heel ergens anders wat alleen jouw slimme onbewuste voor jou zichtbaar maakt. Dat kan iets heel kleins zijn waar bovenop gestapeld wordt in de ervaring van het leven. Waar uiteindelijk een gestapelde ervaring de trauma kan zijn. Je bewuste denkt vaak te logisch en te dichtbij huis. Door diepe ontspanning en veiligheid kan het slimme onbewuste worden aangesproken en de gebeurtenissen neutraliseren. Herinneringen worden her-innert door de emotie die eraan gekoppeld is in een situatie. Wordt de emotie uit die situatie gehaald in het hier en nu, is het geen trauma meer en weg hypnose. Het fobie is opgelost, de ervaring geneutraliseerd en is geen voedingsbodem meer voor onzekerheid, angst of stress. Je bent niet meer je fobie, angst of stress, omdat je onbewuste het niet meer doet.
“Je hebt het niet, je doet het” (E. Selij)
inspireerde mij tot de volgende vraag:
Waarom doet het lichaam wat het doet? Wat als dit intern dialoog met je onbewuste wordt gevoerd? Wat als je eigenaar wordt over je klachten? Wat zal het effect zijn op je kwaliteit van leven?
Hypnotherapie
Taal zorgt voor hypnose. Taal maakt dat je onbewust interpreteert en gedragingen doet die je niet meer herkent in je waarom. Zo word je dagelijks door iedereen in je omgeving door taal gehypnotiseerd van ouder(s), werkgever, collega’s, de politiek, media, school etc. Vanuit de (massa)hypnose ben je (goed bedoeld) opgevoed en gedraag je je op een bepaalde manier. Wat als je slimme onbewuste je stuurt vanuit die hypnose van opvoeding, ervaringen en dat 'stemmetje’ in je hoofd (jouw saboteur). Je doet je uiterste best maar toch.... Hier ontstaat vaak een hulpvraag en een behoefte. Je lichaam trapt op de rem, geeft signalen af, situaties worden gemeden of je hoofd komt niet meer tot rust. Het blijven zoeken naar het waarom en daarbij de meest passende oplossing. Dit proces doe je vaak bewust en repeteer je tot in den treure in je ‘mind’ totdat er een alternatief is gevonden waar je op dat moment oké mee bent. Terwijl de ‘echte’ oorzaak, de trigger waardoor iets ontstaat (vb. angst, fobie, stress, piekeren, onzekerheid, moeite met relaties, terugkerend gedrag of -patroon) waarop je jezelf veroordeelt of je omgeving, niet echt is opgelost.
"Je identiteit; je bent een herinnering van wat je hebt gedaan"